C1

De eerste wervel van je cervicale wervelkolom heet atlas. Prachtig toch? Net zoals de grieksmythologische titaan Atlas het hemelgewelf op zijn schouders moest torsen, torst onze C1 wervel ons zware hoofd.

Na dit wonderlijke weetje heb ik een raadseltje voor je: Wat hebben de volgende beschrijvingen met elkaar van doen?

Een blauwpaars gebreide zeemeerminstaart. Met speldjes aan je haar vast te knippen tijgeroortjes. Een hartjeskanon. Een rode roos. Bonbons in een doos. Een website url. Roze theedoeken. Groene theedoeken. Roze handdoeken. Groene handdoeken. Met groenstoffen kaften beklede Engelse boeken. Van die lichtgevende sterren om op muren te plakken.

33x Raden……

Het is een greep uit de cadeautjes die ik eergister kreeg!

Voordat ik mijn eerste schreden als drieëndertigjarige zette, heb ik een hartig woordje met mijn hoofd gesproken. Mijn Atlas kon hem haast niet meer torsen bij het opstaan: dat zware Iejoor-achtige hoofd. Het voelde zich vooral níet Teigetje-achtig, níet verjaardagsachtig en het wilde de dag het liefst mediterend (lees: mokkend) op een steen doorbrengen. Toen ik vroeg wat eraan scheelde, bleek hij van mening te zijn  dat mijn hart ‘het allemaal niet aan zou kunnen’. Ik sprak het zowel tegen als moed in en zei: ‘Och schat, jawel hoor! Maak jij je maar niet druk. Mijn hart is niet alleen gemaakt om verrukkelijk veel, soms in exces, van anderen te houden. Alles wat haar vandaag tegemoet waait, past precies en ga ik met verve ontvangen!’  

Hoewel ik herhaaldelijk het gevoel had uit elkaar te barsten van geluk gedurende de geschenkenvloed, ben ik heel gebleven.

Want, o wat een wonderdag! Ik ben met liefde overgoten! Letterlijk zelfs door het hartjescanon van vrienden op verrassingsbezoek... Ook kreeg ik een boek met de zwoelste Engelse gedichten; bij deze omgedoopt tot mijn nieuwe bijbel. En mijn vroegere vriendje gaf me lichtgevende sterren omdat ze hem aan het plafond van mijn zolderkamer van 15 jaar geleden deden denken. De maan en de sterren, chocolade… hij weet wel hoe hij zijn vroegere vriendinnetje en huidige homie weer week kan maken. Naast al deze romantiek gaf hij me trouwens ook de hosting voor deze website, de held. Wat ons brengt bij de handdoeken en theedoeken; gekregen van de vriendin die zich met trots mijn enige praktische vriendin noemt. En ze heeft gelijk, want je vrienden zijn zonder meer een afspiegeling van je in mijn geval weinig praktische zelf en dus kreeg ik zoals verwacht verder dingen als een salto les, een verrassingsavond, een massage, de entree van een feest, een zeemeerminstaart en tijgeroortjes. Die oortjes zijn meteen opgespeld natuurlijk en vergezeld van tijgerschmink heb ik ’s avonds mijn voeten moe en mijn hart gelukkig gedanst en gesprongen, als Teigetje himself.

Gelijkwaardig gelukkig werd ik van de woorden van mooie mensen in brieven, appjes, smjes, voicemail-, spraak-, en facebookberichtjes . Wat dacht je van:

‘Vlieg met de wind op deze winterse dag en vanavond zoek je de twinkelende lichtjes op en dans je alle jaren en je haren los’.
Of:
‘Ik ben vereerd door de jaren heen getuige te mogen zijn van zo veel menselijks en unieks’.

Hoe heerlijk om, in plaats van zwaarte zelf te schragen , op handen te worden gedragen!