8/11/2020 0 Reacties S3S3 is het derde deel van een superman filmreeks uit 1983. En het derde deeltje van je sacrale wervels. S1 en S2 zijn samen gegroeid tot je stuitje samen met S4 en S5 . Superman is één van die verspanglishte woorden die over zijn genomen uit het Engels en dan op z’n Spaans worden uitgesproken. Net als wij Nederlanders chatten, iets cool vinden en een mooie vrouw een babe noemen, is er allerlei Engels in het Spaans geslopen. Superman wordt in het Spaans uitgesproken als soeperman. Andere voorbeelden van spanglish zijn heavy (spreek uit gèvie) show (esjow) selfie (eselfie) clickear (klikkear) Juist op dagen als dezen; zinderende zomerse, mis ik Zuid Amerika. Best gek dat ik dat gemis heb nu het weer zo gelijkend is, in plaats van bij wollen sokken weer. Toch is het zo en het fijne van de temperatuur timing is dat ik een beetje kan doen of ik daar ben terwijl ik thuis vertoef. Zo praat ik deze dagen Spaanse volzinnen tegen mezelf. Dans ik op musica Latina. Eet en drink ik alleen maar waar ik zin in heb. Denk aan: Ijskoffies. Kersen. Kokoswater. Knapperige snijbiet uit de moestuin. En dagelijks duik ik diep in de rivier de Maas achter mijn casa. Voelde het water voorheen ook zo zacht? Als zijde dat mijn huid omkleedt? En zag ik de glinsteringen op het wateroppervlak eerder met zoveel bewondering? Als onbereikbare rinkelende sterjuwelen? Vielen me de regenboogjes in de hoeken van mijn ogen, veroorzaakt door de zon aan de horizon, me ook eerder zo op? Ik duw mijn handen met elke slag wat dieper het water in en er ontstaan bellen en golven. Dan draai ik me om. Rust op mijn rug. Kijk naar de lucht. Luister naar de onderwaterstilte en wat dobberende gedachten. Het is net of deze dagen mijn zintuigen zich verwijden. Mijn rimpels laat verdwijnen. Dit weer maakt me zacht en passioneel tegelijk. De Zuid- Amerikaanse warmte die ik mis in Nederland is tweeledig. Ik mis zowel warme temperaturen als hartewarmte. Maar vandaag was het anders. Door de hitte smachtte ik naar watermeloen en voor ik het wist had ik een hele gekocht. Naast mijn andere boodschappen. Dat, terwijl ik op de racefiets naar de winkel was gegaan. Ik viel tot twee keer toe bijna, de watermeloentas onhandig balancerend, terwijl ik twee mannen voorbij reed. Ze stonden een sjekkie te roken voor de tattoozaak waar ze zelf boegbeeld voor waren. “Gaat het, meid?” vroeg de ene. Ik zei: “Niet echt. Hebben jullie misschien een tip?” “Blijf maar zitten meid, wij lossen het wel op,” was hun antwoord en even later hadden ze de tas op ingenieuze wijze vastgemaakt aan mijn rugzak. De ene hield de tas omhoog terwijl ik opstapte, liep een stukje met me mee totdat ik vaart had en veilig, maar wel met een soort staart, wegfietste. “Jullie zijn geniaal. Super bedankt!” riep ik nog. Warmhartige supermannen zijn ook in dit koude kikkerland te vinden.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurFrauke, 33 jaar Archieven
Juni 2019
Categorieën |